حجم باور

در باور دانم
نمی گنجید هیچ
که تو را تنها یک بار
یک بار
دیدن کافیست
که از خود بیخود شوم
و از تمام معنیم تهی شوم
تو را دیده و من
دیگری شوم
پیش خویش را ندیده
محو کیش
دیگری شوم

مگر چه بود درعمق سیاه
نگاه دان تو
که برده ام کرد مرا
به بیابانهای پر سراب
فریبزای تو


اوین­_بند سیاسی _زمستان 1383
فرازی از حبسیه ی .حدیث بی قراری ماهان
سید علی عالم زاده .ماهان