مورچه جان
روی وسعت زیاد میز ما
مورچه ای
دوان دوان ترانه می برد
و خدا بر او نگاه مستقیم می کند
لاله ها از حصار گلدان بلور
سر به سر کشی تافته اند
و مورچه جان بار ترانه می برد
ترانه دانه ایست
از برنج
که آن را با عشق اشتیاق
به سوی لانه می برد
مورچه جان
برای اهل خانه اش
مورچه خان
بزرگ است و با شکوه
چون آن دانه را
ترانه خوان
ترانه خوان
به سوی لانه می برد
اوین_بند سیاسی _زمستان 1383فرازی
از حبسیه ی .حدیث بی قراری ماهان
سید علی عالم زاده .ماهان
posted by iran seyasi @ 11:00 AM
0 comments
0 Comments:
Post a Comment
<< Home